مانند همه هنرهای تجسمی دیگر، مینیمالیسم نیز بر روی عناصر اصلی طراحی بنا شده است؛ خط، شکل، رنگ، بافت، فرم، و ترکیب بندی. در این آموزش عکاسی مینیمال لنزک، ابتدا با حفظ سادگی و ترکیب بندی عکاسی مینیمالیستی در منظره شهری شروع کرده، سپس به عناصر طراحی مثل خطوط، شکل و… پرداخته و در انتهای مقاله به فضای منفی می پردازیم. با ما همراه شوید.

1_حفظ سادگی

مینیمالیسم درباره این است که چقدر می توانید کم بگویید، بدون اینکه «معنا» را قربانی کنید. عکاسی مینیمالیستی فرصتی عالی است برای این که از سرعت خود کاسته و روند عکاسی خود را مجددا ارزیابی کنید. قبل از عکس گرفتن، یک نفس بکشید. در مورد نتیجه دلخواه خود فکر کنید. چطور باید دانش و اطلاعات خود از ترکیب بندی را برای سوژه پیش رو به کار ببرید؟ دوست دارید چطور نوردهی کنید؟ مینیمالیسم یک فرآیند بسیار ذهنی است، به نوعی مانند یوگا، اما برای عکاسی شما.

2_ترکیب بندی عکاسی مینیمالیستی در یک منظره شهری

اغلب اوقات، مولفه های سودمندی که یک منظره شهری را تشکیل می دهند، همان مواردی هستند که به عنوان بهترین سوژه های مینیمالیستی عمل می کنند. تصورات مینیمالیستی از طبیعت معمولا بر جریان نرم ساختارهای اورگانیک متکی است. با این حال، عکاسی مینیمالیستی شهری بر خطوط برجسته ساختمان های قدیمی، آپارتمان های جدید، و ماشین های فرسوده سرمایه گذاری می کند.

عکاسی مینیمالیستی همراه با ترکیب رنگ، بافت، و کنار هم قرار دادن المان ها، می تواند همزمان هم ظریف و هم رسا یا پرجلوه باشد. عکاسان مینیمالیسم برای ایجاد تصاویر ظریف و بسیار تاثیرگذار، بر المان های قوی و ساده سرمایه گذاری می کنند. به همین دلیل است که پیشرفت در عکاسی مینیمالیستی اغلب مستلزم این است که اول بر اصول اولیه ترکیب بندی عکاسی مسلط شوید.

3_قانون یک سوم

قانون یک سوم ترفندی است که به شما کمک می کند تا ترکیب بندی کلی یک عکس را تعیین کنید. شما باید یک تصویر را به صورت ذهنی هم در جهت افقی و هم عمودی به سه قسمت مساوی تقسیم کنید. این خطوط ذهنی در ۴ نقطه یکدیگر را قطع می کنند که این نقاط بیشتر از همه توجه بیننده را جلب می کنند. چهار نقطه تقاطع این خطوط، و خود این چهار خط، جایی هستند که سوژه ها می توانند برای ایجاد یک تصویر با ترکیب بندی قوی و متعادل در آن قرار گیرند.

عکاسی مینیمال بر چیزهایی که در تصویر گنجانده شده و چیزهایی که از آن حذف شده، به یک اندازه وابسته است. ترکیب بندی یک عکس هارمونیک (هماهنگ) از لحاظ بصری با ابزارهایی مانند قانون یک سوم، مدت کوتاهی که بیننده با عکس درگیر می شود را به حداکثر می رساند.

4_رنگ

رنگ زبانی دارد که فضا و محدوده احساسی یک تصویر را تعیین می کند. در حالی که حالت سیاه و سفید شکل و فرم یک تصویر را برجسته می کند، دو یا سه رنگ بسیار متضاد می توانند به نمای محیط شهری روح و جان ببخشند.

بلوک های رنگ به یک تصویر سرزندگی و سختی می بخشند، در حالی که یک گرادینت نرم تر و سازگارتر است. طرح های رنگی پاستلی که توسط بسیاری از عکاسان مینیمالیستی معاصر به تصویر کشیده شده اند، یک حالت سورئال و رویامانند به عکس می بخشند، و در عین حال به کودکی، جدایی و زیبایی شناسی رسانه های جدید نیز اشاره دارند.

5_خطوط

خطوط قوی در عکاسی مینیمالیستی، بار تمامیت و یکپارچگی یک تصویر را به دوش می کشند. خطوط برجسته ای که از محیط اطراف یک تصویر به سمت داخل می آیند، با انتقال حس عمق و حضور، توجه بیننده را جلب کرده و نگاه او را به میان آن اثر هنری هدایت می کنند. خطوط، مرزهای قسمت های مختلف در یک فضا را ترسیم کرده و می توانند ناآرامی را با زوایای تیز یا احساس آرامش را با موج های منظم و ساختاریافته نشان دهند.

خطوط افقی به عنوان ابزاری برای نشان دادن خط افق، پرسپکتیو، یا تغییر کلی حس بیننده از فضا مورد استفاده قرار می گیرند! هنگام ترکیب بندی یک تصویر، هر خط را با چشمان خود دنبال کنید. درست کردن یک خط بعدا در پس پردازش بسیار زمان بر است.

6_شکل

المان های ترکیب بندیِ خط و شکل اغلب در یک سطح (صفحه) بصری یکدیگر را قطع می کنند. به عنوان مثال، محیط اطراف یک شکل را می توان با خطوط بیرونی آن مشخص کرد، که فضای داخلی شکل را از پس زمینه تصویر جدا می کند.

اَشکال تیز و نامنظم، ناآرامی و اکشن در یک تصویر ایجاد می کنند، در حالی که اَشکال نرم و منظم یک حس آرامش، طبیعت، و یکنواختی ایجاد می کنند. محیط شهری از مجموعه پایان ناپذیری از خطوط تیز و نرم تشکیل شده است. تلاش برای کنار هم قرار دادن این دو طیف، ترکیب پویایی از طراحی و احساسات ایجاد می کند.

7_الگو و بافت

الگو و بافت به تصویر بُعد می بخشند (آن را از حالت تختی درمی آورند). بافت، مادیت و کالبد یک تصویر است، که با توسل به حس لامسه مخاطبان با آنها ارتباط برقرار می کند. الگو، اغلب با بافت ترکیب می شود، به یک عکس جزئیات اضافه می کند، و زیبایی تکرار سوژه ای که در غیر این صورت دیده نمی شد را آشکار می کند.

مینیمالیسم و الگو می توانند برای تاکید بر اندازه و تعداد با هم ترکیب شوند، و یک حس اضافه بار احساسی را با تکرار یک طرح واحد منتقل کنند. یک الگو زمانی که به قسمت های متمرکزی در یک تصویر محدود می شود، می تواند به عنوان یک اختلال در بقیه منظره‌ یا به عنوان یک تضاد برای تاکید بر فضای منفی عمل کند.