عکاسی از تئاتر شامل عکس هایی است که مختصر و مفید هستند و ترکیب نور و نمای کارگردان را حفظ می کنند.بازیگران، طراحان صحنه و طراحان لباس نیز از آرشیو این عکس ها استفاده می کنند تا کار خود را برانداز کنند. در طول زمان یاد میگیرید از روش های حفظ زمان مانند تنظیمات دستی دوربین،توازن سفید، عمق میدان دید و ترفندهای پس از عکاسی استفاده کنید.عکاسی تئاتر کمی متفاوت از سایر سبک های عکاسی است.
شما هیچ کنترلی بر روی سوژه و نورپردازی صحنه ندارید و همه اینها در دست کارگردان است که باید به عنوان بخش درونی روند روایت داستان حفظ شوند.نوری که ایجاد شده، تاثیرگذار است می تواند شدید یا اینکه کم باشد و سایه ها در آن منعکس شوند.
تغییر آنها کارآنها را مختل می کند.برای حفظ تاثیر تئاتر در عکس به توضیحات زیر دقت کنید.

1_تنظیمات دوربین

در این مقاله ترجیح براین است که تنظیمات دیافراگم و سرعت شاتر هر دو دستی باشد و ISO به صورت خودکار تنظیم شود.اندازه گیری بر روی Center weighted تنظیم شده، به نظرم دقیق تر است و کمتر با نواحی سیاه و پس زمینه پر می شود اما متوجه شدم که بیشتر عکس ها نیاز به جبراننوردهی منفی شدید دارند تا هایلایت ها باقی بمانند.
سوژه ها همیشه برای این عکس ها ثابت هستند بنابراینسرعت شاتر 1/60th تا 1/125th ثانیه با یک لنزهای ثابت گزینه خوبی است.دیافراگم f/4.5-f/5 با استفاده از Nikon D500 عمق میدان دید کافی را ایجاد می کند.بر اساس عکس این سوژه است که تغییر می کند.تفاوت میان عکس گرفتن با دوربین فول فیم و سنسور برش دهنده در عمق میدان دید
است که بر روی دیافراگم دوربین crop sensor بیشتر است.لنزهای متداول در این نوع عکاسی Nikon 16-80mm f/2.8-f/4E VR هستند.

2_حفظ نور تئاتر 

توازن رنگ سفید با استفاده از تنظیمات اولیه WB از طریق ExpoDisc 2 و افزودن آبی شماره 2 انجام می شود تا منبع نور طبیعی تر بنظر برسد.بخاطر داشته باشید که رنگی که برای صحنه اضافه می شود، کلید اصلی این تصویر است، بنابراین نمی خواهیم آنرا تغییر دهیم نوردهی در عکس نهایی باید حالت صحنه را در آن زمان نشان دهد.در نهایت باید بدون نور اضافه دیده شود.

3_بازیگران سوژه های اصلی هستند و باید کاملا دیده شوند

با این طرز فکر، عمق میدان دید اهمیت می یابد. این یکی از حوزه هایی است که ما می توانیم در آن تقلب کنیم و بازیگران را در کنار هم قرار دهیم تا تمام سوژه ها کاملا دیده شوند.گاهی باید بر روی یک نفر خاص فوکس کرد و دیگران را در پس زمینه قرار داد.
با حفظ فاصله میان شخصیت ها، کاهش دیافراگم و افزایش فاصله کانونی برای عمق کمتر این کار ممکن است.