به هر تقدیر؛ انجام صحیح این پروسه سبب میگردد تا هریک از عناصر صحنه تان را بخوبی در نظر داشته باشید، که این امر منجر به ایجاد ترکیبی بسیار قوی میگردد.

در مورد تخصیص میزان فضای منفی کمی سخاوت بخرج دهید و این حس به شما دست ندهد که مجبورید چیزهای جالبی را در هر اینچ مربع از قاب بگنجانید. نکته ی شگفت انگیز این است که چگونه ایجاد یک تغییر کوچک در ترکیب، می تواند سبب بروز تفاوتی بسیار زیاد در اثربخشی یک عکس گردد ..

حصول تعادل صحیح بین سوژه و میزان فضای منفی اختصاص داده شده می تواند کمی مشکل باشد و البته امری ذهنی است، اما این آیتم چیزی است که با گذشت زمان و تمرین بیشتر بهبود میابد.

فضای منفی:

این موضوع اغلب به فضایی سفیدی اطلاق میگردد و فضاییست اطراف سوژه ی شما. این فضا می تواند در بالا، جلو و یا پایین سوژه ی شما باشد. این فضا معمولا یک اتاق تنفس (فضای آزاد تنفس) برای چشم بیننده خلق مینماید و سبب کاهش شلوغی عکس شما میگردد.

به این نکته توجه داشته باشید که همانطوری که فضای منفی داریم، فضای مثبت نیز وجود دارد که در حقیقت خود سوژه ی عکس شماست و از هردو فضا می توان برای افزودن یک حس خوب به عکس استفاده کرد. در زیر برخی از مزایایی که استفاده از فضای منفی به عکستان میبخشد لیست شده اند:

• فضای منفی به شما این امکان را می دهد تا پیش از تمرکز بر سوژه، جلوه ای چشم نواز و دراماتیک به عکس تان ببخشید و مخاطب خود را مجذوب نمایید، یعنی کسی که پیش از تمرکز بر سوژه با توجه به فضای خالی اطراف آن شروع به تماشای عکس میکند. حقیقت این است که بیننده گان عکس ترجیح میدهند تا نسبت به سوژه، زمان بیشتری را برای فضای منفی صرف نمایند.زیرا فضای منفی تمامی نواحی حول قاب (فریم ) تصویرتان را میپوشاند تا خود سوژه؛ در حالیکه غالبا تمام تمرکز و توجه شما بر سوژه است.
• فضای منفی متمایل به تعریف سوژه ی شماست، و چنین به نظر میرسد زمانیکه عکاس تنها میخواهد از سوژه عکس بگیرد؛ استرس ترکیبِ عکاس کاهیده میشود، زیرا وی تنها یک سوژه برای عکس گرفتن دارد و توجه خود را بیشتر به فضای خالی معطوف می نماید. این فضای خالی بر حس و حال عکس می افزاید.
• این کار برای از بین بردن تصاویر خوشه ای و حواس پرتی های موجد در عکس انجام میشود. معمولاً سوژه های کوچک، حس کنجکاوی بیننده را برانگیخته و توجه بیننده را به خود جلب می نماید. در اکثر مواقع، بیننده مدت زمانی را صرف سوژه مینماید. از این رو اندازه سوژه بسیار تعیین کننده و قابل توجه است بخصوص در مورد فریم (قاب) شما. زمانیکه سوژه شما بخش اعظمی از قاب را اشغال می نماید ، دیگر نیازی به فضای منفی نیست.
• هنگامی که از فضای منفی در عکاسی از حیات وحش استفاده می شود، سوژه را از محیط یا پیش زمینه ی خود را جدا می نماید، با این شیوه تمامِ خود و همچنین اقتدارش را به نمایش گذاشته و شکوه و عظمت خود را در محیط نمایان میسازد. به عنوان مثال میتوان به پروانه ای که در زیستگاه خود بر روی گل خود قرار دارد، اشاره نمود.

بکار بردن فضای منفی در عکاسی

همانگونه که پیش تر ذکر شد، بهبود کار با فضای منفی نیاز به انجام تمرینات زیادی دارد. هنگام عکس گرفتن و در حال تمرین، بهتر است بیش از سوژه تمرکز خود را بر فضاهای اطراف سوژه معطوف دارید. توجه زیادی به ترکیب خود داشته و بگذارید سوژه و فضای منفی تان در برابر هم تعادل داشته باشند و تلاشتان بر این باشد تا سوژه ی خود را در جای مناسب خود قرار دهید.

مراقب باشید که حواس پرتی ها و برخی ویژگی هایی که سبب تضعیف عکس میشوند در عکس هایتان نمود پیدا نکند این امر سبب میشود تا هدف تان از عکاسی دستخوش تغییراتی آزار دهنده گردد.

به یاد داشته باشید که در فضای منفی، سعی شما بر این است تا احساسات، تنهایی و برخی از جنبه های احساس ناامیدی را به عکس تان اضافه کنید. از این رو هر کاری که انجام می دهید باید این تأثیرات را به همراه داشته باشد. بیننده باید با چشمانش از فضای خالی شروع کند و به سمت سوژه اصلی و سپس به فضای منفی بازگردد.

هر زمان سوژه ی خود را کشف نمودید، به بررسی محیط و فضای پیرامون سوژه بپردازید، برای شناسایی فضاهای خالی اطراف سوژه از صفحه نمایش دوربین خود استفاده کنید و برای این کار حسابی زمان بگذارید، می توانید به سمت عقب گام بردارید کنید تا کاملا منزوی شده و اندازه سوژه خود را در فضای منفی کاهش دهید. حال می توانید به عکس گرفتن بپردازید، سوژه اصلی خود و فضای منفی را در در حالت تعادل قرار دهید.