تو این مقاله قصد دارم چند نکته برای بهتر ثبت کردن عکس های پرتره خیابانی رو باهم برسی کنیم و یاد بگیریم،پس با من همراه باشید.

1.چیزی به اسم “لحظه ی تعیین کننده” وجود ندارد!

در حقیقت، در هر صحنه، “لحظات تعیین کننده” چندگانه ای وجود دارد.یک لحظه ی تعیین کننده ممکن است لحظه ای باشد که سوژه ی شما تماس چشمی با شما برقرار کند. یک حظه ی تعیین کننده ممکن است لحظه ای باشد که سوژه ی شما بادرماندگی سرش را برگرداند. لحظه ی
تعیین کننده می تواند لحظه ای باشد که سوژه ی شما ممکن است در یک چشم برهم زدن از دستتان بپرد!

من فکر میکردم “لحظه ی تعیین کننده” یک لحظه خاص و جهانی بود. با این حال، اگر شما بنشینید و فرد یا وضعیت را مشاهده کنید،باید صبور باشید. 5، 10، و یا حتی 100 لحظه تعیین کننده ممکن است در یک صحنه رخ دهد.علاوه بر این، شما تا زمانی که اون لحظه رخ نده متوجه نمیشید که لحظه تعیین کنندست یا خیر. با گرفتن عکس های مختلف در زمان های مختلف در یک صحنه، احتمال بیشتری دارید که “بهترین” لحظه ی تعیین کننده را بدست آورید.

2. مهارت های اجتماعی مهمتر از مهارت های عکاسی است.

من احساس میکنم در عکاسی خیابانی، مهارت های اجتماعی شما مهم تر از مهارت های عکاسی شماست!به این معنا که، به عنوان یک عکاس خیابانی، شما باید ابزار مناسب ارتباط اجتماعی را داشته باشید. شما باید اعتماد به نفس داشته باشید که به یک غریبه نزدیک شوید! وقتی یه غریبه بهتون نزدیک شد بی اجازه یا با اجازه ازش عکس بگیرید و بعدا بهش بگین. شما باید بتوانید با سوژه ی خود ارتباط برقرار کنید تا آنها را آرام کنید (البته در صورتی که ناراحت شدن، گیج شدن، یا فقط نیاز به یک توضیح داشته باشند.)

اگر عکاسی خیابانی میکنید و احساس خوبی ندارید، یک جای کارتان را اشتباه انجام می دهید! من احساس می کنم وقتی عکاسی خیابانی انجام میدهید، باید صادقانه زندگی کنید. شما باید بیشتر با افراد در خیابان ارتباط برقرار کنید. شما باید احساس همدلی بیشتری برای مردم در خیابان ها داشته باشید و با آنها صمیمانه تر ارتباط برقرار کنید.

من اغلب از غریبه ها بدون اجازه عکس میگیرم، و بعد وقتی آنها به من نگاه می کنند، من به آنها دست تکان میدم، سلام می کنم، میشینم و با آنها گفتگو میکنم. پس از آن من علاوه بر اینکه عکس گرفتم، یک دوست جدید هم پیدا کردم.بسیاری از عکاسان خیابانی مشتاقی که ملاقاتشان کرده ام در اجتماع خیلی خجالتی هستند.

اگر در موقعیت اجتماعی به عنوان یک انسان احساس راحتی نکنید، قبل از مهارت های عکاسی خیابانی توصیه میکنم مقاله ی 7 گام برای غلبه به ترس از عکاسی خیابانی رو مطالعه کنید و همچنین بر روی مهارت های اجتماعی خود تمرکز کنید.

3. عکس خیابانی بیشتر در مورد شماست تا سوژه مد نظرتون!

به عنوان عکاس، ما واقعیت را از طریق درک و چشم انداز خودمان فیلتر می کنیم. ما تصمیم می گیریم از چه چیزی و چه عکسی بگیریم. به طور کلی متوجه این شدم که رنگ احساسات و تجربیات زندگی ما، این است که ما چگونه خیابان ها را می بینیم. با یک مثال بهتر توضیح میدم:ببینید اگر شما خوش بین هستید، عموما به دنبال خوشبختی و خوشحالی در خیابان ها هستید. اگر شما بیشتر نگاه بدبینانه وغم انگیزدارید، ممکن است سوژه های خسته تر، انزوا طلب و افرار تنها را در خیابان ها شناسایی کنید.

بنابراین عکس های خیابانی که میگیرید درواقع پرتره ای از خودتان هستند. عکس های خیابانی شما در مورد یک مکان یا یک منطقه نیست. این فقط بازتابی از وضعیت ذهنی درونی شماست. بنابراین فراموش نکنید، هر بار که شما یک عکس از یک غریبه می گیرید، شما در واقع دارید عکسی از خودتان
می گیرید.

4. عکس های خیابانی “نگیرید”، عکس های خیابانی را “بسازید”.

در غرب و آمریکا معمولا می گوییند عکس گرفتن ،با این حال در اروپا و دیگر کشورها، آنها می گویند عکس رو خلق کردن! اگر می گویید “یک عکس خیابانی” بگیریم، امری اجباری به نظر میرسد! مثل اینکه شما روح سوژه خود را سرقت می کنید. با این حال، هنگامی که میگویید “یک عکس خیابانی” بسازیم، بیشتر شخصی تر به نظر میرسد.این امر به مانند همکاری بین شما و سوژه ی شما برای ساخت هنر است.

تغییر اصطلاحات به سمت این که چگونه به عکس خیابانی خود نزدیک می شوید، تغییر خواهد کرد. به جای احساس بد و سارق گونه، شما یک شرکت کننده فعال در خیابان ها هستید. شما با سوژه ی خود ارتباط برقرار می کنید و با آنها در سطح احساسی عمیق تر ارتباط برقرار خواهید کرد.

حتی وقتی که من به سمت غریبه ها می روم، همیشه از آنها می پرسم: “ببخشید، آقا/خانم، من نگاه شما را دوست دارم. آیا ممکن است من یک پرتره از شما تهیه کنم؟” به جای اینکه بگم “آیا اشکالی ندارد یک عکس از شما بگیرم؟”

تهیه کردن” خلاق و فراگیرتر است. “پرتره” به نظر حرفه ای تر از “عکس” به نظر می رسد. این نوع ادبیات،بیشتر هنری و کمتر آزار دهنده به نظر میرسد.

5. از لحاظ جسمی قوی باش!

به عنوان عکاس خیابانی مهمترین دارایی شما پاهای شماست. شما احتمالا برای چند کیلومتر، ساعت ها راه می روید،و قدرت پاهای شما تعیین می کند که چقدر احتمال دارد عکس های خوب خیابانی بگیرید!بعضی از بهترین عکاسان خیابانی که می شناسم می توانند به طور مستقیم 10 تا 12 ساعت در یک روز راه بروند. زمان هایی که من عکاسی خیابانی نمیکنم، سعی می کنم پاهایم را با ورزش کردن سالم نگه دارم.

بنابراین به عنوان تمرین، سعی کنید بدن خود را متناسب نگه دارید. نه فقط پاهای شما، بلکه بالاتنه را نیز همینطور.به باشگاه بروید و دیگر تمرینات قدرتمند بدنسازی را امتحان کنید. هنگامی که بدن خود را از لحاظ جسمی قوی میسازید، خود را به لحاظ ذهنی نیز قدرتمند می سازید. اگر از لحاظ جسمی قوی باشید، از لحاظ ذهنی قوی خواهید بود.