راهنمای جامع عکاسی خیابانی: تکنیکها، نکات و ترفندهای حرفهای
عکاسی خیابانی یکی از جذابترین و در عین حال چالشبرانگیزترین سبکهای عکاسی است. در شروع هر سبک عکاسی، ممکن است مسیر پیش رو دشوار و نا آشنا به نظر برسد. اما عکاسی خیابانی، به خاطر ماهیتش، تجربهای بینظیر از مستندسازی زندگی شهری و لحظههای واقعی انسانها را ارائه میدهد. این سبک یکی از بهترین روشها برای نشان دادن احساسات، اندیشهها و تجربه عملی ماجراجوییهای شهری است.
هر عکاس خیابانی مسیر و روش منحصربهفرد خود را دنبال میکند. برخی ممکن است به دنبال ثبت لحظات عادی روزمره باشند، در حالی که دیگران بیشتر به دنبال موقعیتهای دراماتیک یا تأملبرانگیز هستند. در این مقاله که بر اساس تجربیات ارزشمند اریک کیم، یکی از شناختهشدهترین عکاسان خیابانی است، به بررسی نکات کلیدی در عکاسی خیابانی میپردازیم.
انتخاب لنز: فاصله کانونی ۳۵ میلیمتری، بهترین گزینه برای عکاسی خیابانی
یکی از مهمترین تصمیمات در عکاسی خیابانی، انتخاب لنز مناسب است. هیچ فاصله کانونی “ایدهآلی” برای این نوع عکاسی وجود ندارد و شما میتوانید با هر لنزی عکسهای خیابانی بگیرید. با این حال، فاصله کانونی ۳۵ میلیمتری یکی از بهترین گزینهها برای بیشتر عکاسان خیابانی است.
لنز پرایم ۳۵ میلیمتری به دلیل پوشش مناسب صحنه و امکان نزدیک شدن به سوژهها بدون نیاز به تغییر مداوم فاصله کانونی، انتخاب محبوبی است. این لنز به عکاس اجازه میدهد تا بر روی سوژه متمرکز بماند و به دلیل اجبار به نزدیکتر شدن به سوژه، تأثیرگذاری و حس زندهتری در تصاویر ایجاد میکند.
نگاه نکردن به صفحه نمایش دوربین: تمرکز بر لحظه
یکی از رایجترین اشتباهات در عکاسی خیابانی، نگاه مداوم به صفحه نمایش دوربین بعد از هر شات است. این کار میتواند باعث شود که لحظات کلیدی و مهم را از دست بدهید. به عنوان یک عکاس خیابانی، باید تمام توجهتان به محیط اطراف و لحظات باشد و از هر چیزی که ممکن است شما را از جریان لحظه دور کند، اجتناب کنید.
فاصله تا سوژه: کلید ثبت عکسهای عاطفی و معنادار
فاصله شما تا سوژه نقش بسزایی در نوع عکسی که میگیرید دارد. بر اساس تجربیات، دو نوع فاصله میتواند بهترین نتایج را در عکاسی خیابانی به همراه داشته باشد:
1. **فاصله نزدیک (حدود ۷۰ تا ۱۲۰ سانتیمتری)**: این نوع فاصله به شما امکان میدهد تا احساسات و حالتهای چهره سوژهها را به خوبی ثبت کنید. عکسهایی که در این فاصله گرفته میشوند، معمولاً عاطفیتر و شخصیتر هستند.
2. **فاصله دور (حدود ۱۰ تا ۲۰ متر)**: در این فاصله، سوژه به بخشی از پسزمینه شهری تبدیل میشود. این نوع عکسها بیشتر بر محیط و جایگاه انسان در فضای شهری تمرکز دارند.
عکاسی در فاصله ۷۰ سانتیمتری: تمرینی برای غلبه بر ترس
یکی از تمرینهای موثر برای کاهش ترس و اضطراب در عکاسی خیابانی، عکاسی از فاصله ۷۰ سانتیمتری از سوژههاست. برای این کار، از لنز واید استفاده کرده و به سوژه نزدیک شوید. اگر سوژه متوجه شما شد، لبخندی بزنید و از او تشکر کنید. این فاصله علاوه بر کاهش ترس، به شما امکان میدهد عکسهای پر احساس و قویتری بگیرید.
عکاسی بر اساس شخصیت: پیدا کردن سبک منحصربهفرد
یکی از بزرگترین اشتباهات در عکاسی خیابانی، تلاش برای تقلید از سبک عکاسان معروف است. مثلاً هنری کارتیه برسون به صورت مخفیانه و بدون جلب توجه عکاسی میکرد، زیرا شخصیت درونگرای او به این روش نزدیک بود. اما اگر شما فردی برونگرا هستید، میتوانید با سوژهها تعامل برقرار کنید، با آنها صحبت کنید و به آنها نزدیکتر شوید.
پیدا کردن سبک شخصی در عکاسی، وابسته به شخصیت شماست. به جای تقلید از دیگران، به دنبال روشهایی باشید که با آنها راحت هستید.
مد P (Program): بهترین انتخاب برای عکاسی خیابانی
مد P دوربین به شما امکان میدهد تا بدون نگرانی درباره تنظیمات فنی، تمام تمرکزتان را بر روی صحنه و لحظهها بگذارید. در این مد، سرعت شاتر و عمق میدان به صورت خودکار توسط دوربین تنظیم میشوند. شما تنها کافی است ایزو را روی ۱۶۰۰ تنظیم کنید و سپس دکمه شاتر را فشار دهید.
این روش برای عکاسی خیابانی ایدهآل است، زیرا اجازه میدهد تا تمام تمرکز خود را بر روی مشاهده و ثبت لحظات بگذارید.
ادامه مطلب
