پلیدی پنهان در عکاسی: راهنمای کامل برای شناخت و اصلاح اختلال رنگ (Chromatic Aberration)

عکاسان حرفه‌ای و علاقه‌مندان به عکاسی همیشه به دنبال ثبت تصاویر با بالاترین کیفیت هستند. با این حال، یکی از مشکلاتی که ممکن است حتی بهترین عکس‌ها را نیز تحت تأثیر قرار دهد، پدیده‌ای به نام اختلال رنگ یا Chromatic Aberration (CA) است. این مسئله می‌تواند تأثیر چشمگیری بر وضوح و رنگ‌بندی تصاویر داشته باشد. در این مقاله، به شما نشان می‌دهیم که اختلال رنگ چیست، چه عواملی باعث ایجاد آن می‌شوند، انواع آن کدام‌اند، و چگونه می‌توان از آن جلوگیری کرده یا آن را اصلاح نمود.

اختلال رنگ چیست؟
ابتدا باید به اصول اولیه نور و رنگ نگاهی بیندازیم تا درک بهتری از چگونگی وقوع اختلال رنگ داشته باشیم. برخلاف تصور بسیاری از افراد، نور سفید وجود ندارد؛ بلکه آن چیزی که ما به عنوان سفید می‌بینیم، در واقع ترکیبی از رنگ‌های مختلف است. هر رنگ، بخش خاصی از طیف الکترومغناطیسی را نشان می‌دهد و وقتی نور از میان یک جسم شفاف عبور می‌کند، هر رنگ به شکلی متفاوت عمل می‌کند.

زمانی که نوری از یک منشور عبور می‌کند، شکسته و تجزیه می‌شود و ما رنگین‌کمانی از رنگ‌ها را مشاهده می‌کنیم. این پدیده به دلیل شاخص انکسار رخ می‌دهد؛ یعنی توانایی یک ماده در شکست نور. طول موج‌های کوتاه‌تر، مانند آبی، بیشتر دچار شکست می‌شوند، در حالی که طول موج‌های بلندتر، مثل قرمز، کمتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند. نتیجه این پدیده، به‌وجود آمدن یک جدایی ناخواسته بین رنگ‌ها در تصویر نهایی است که به آن اختلال رنگ می‌گویند.

انواع اختلال رنگ
اختلال رنگ به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود:
1. **اختلال رنگ طولی (Longitudinal Chromatic Aberration یا LoCA)**
2. **اختلال رنگ جانبی (Transverse Chromatic Aberration یا TCA)**

اختلال رنگ طولی چیست؟
اختلال رنگ طولی که به نام اختلال محوری نیز شناخته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که لنزها قادر نباشند تمام رنگ‌های مختلف را در یک نقطه کانونی مشترک بر روی سنسور دوربین متمرکز کنند. در نتیجه، برخی از رنگ‌ها در جلوی سنسور و برخی دیگر در پشت آن متمرکز می‌شوند. این نوع اختلال معمولاً در مرکز تصویر دیده می‌شود و می‌تواند باعث ایجاد حالت‌های مختلفی از تاری در رنگ‌های روشن شود.

این پدیده بیشتر در لنزهایی با دیافراگم باز دیده می‌شود و به ویژه در عکس‌های پرتره یا دیگر تصاویری که سوژه‌ها در مرکز قاب قرار دارند، بیشتر قابل مشاهده است.

اختلال رنگ جانبی چیست؟
اختلال رنگ جانبی یا عرضی (TCA)، زمانی رخ می‌دهد که رنگ‌ها در صفحه کانونی متمرکز هستند اما همه در یک نقطه دقیق قرار ندارند. این نوع اختلال بیشتر در نزدیکی حاشیه‌های تصویر قابل مشاهده است و به‌طور معمول در مرکز قاب وجود ندارد. اختلال جانبی باعث ایجاد حاشیه‌های رنگی اطراف سوژه‌ها در لبه‌های تصویر می‌شود و به شکل نوارهای رنگی قرمز، آبی یا سبز دیده می‌شود.

این مشکل عمدتاً در لنزهای زوم یا لنزهای با زاویه عریض دیده می‌شود و می‌تواند کیفیت تصاویر را به شدت کاهش دهد، به خصوص زمانی که سوژه‌ها در لبه‌های قاب قرار دارند.

چگونه می‌توان اختلال رنگ را در دوربین کاهش داد؟
برای کاهش اختلال رنگ در تصاویر، تولیدکنندگان لنز تلاش می‌کنند تا لنزهایی با شیشه‌های خاص و عناصر نوری با کیفیت بالا تولید کنند. لنزهایی که دارای انکسار کمتری هستند و از مواد با کیفیت‌تری ساخته شده‌اند، به طور معمول اختلال رنگ کمتری دارند. با این حال، حتی در بهترین لنزها نیز ممکن است مقداری اختلال رنگ دیده شود.

برخی از لنزها برای کاهش اختلال رنگ طراحی شده‌اند، مانند لنزهای ضدتحریف که تا حد زیادی این مشکل را برطرف می‌کنند. اما همچنان کمی اختلال رنگ طولی و جانبی غیرقابل اجتناب است و به همین دلیل باید از مراحل پردازش تصویر استفاده کرد تا این مشکلات کاهش یابد.

لنزهایی که کمتر دچار اختلال رنگ می‌شوند
لنزهای با کیفیت بالاتر، معمولاً اختلال رنگ کمتری نسبت به انواع زیر نشان می‌دهند:
– لنزهای ارزان‌قیمت
– لنزهای سریع (دارای دیافراگم‌های بسیار باز)
– لنزهای قدیمی
– مبدل‌های ارزان و مبدل‌های زاویه گسترده ادامه مطلب