عکس های خیابانی و نکته های مهم آن

در شروع هر سبک عکاسی، مسیر پیش رو سخت و نا آشنا به نظر میرسه. عکاسی خیابانی هم همین طوره. به نظرم عکاسی خیابانی یکی از بهترین سبک های عکاسی برای نشان دادن احساسات و اندیشه، و تجربه عملی ماجراجویانه و هیجان انگیزه.
عکاسی خیابانی برای هر کسی تجربه منحصربه فردی محسوب میشه. هر عکاس با توجه به خصوصیات شخصیتی خودش، و ایده ها و ذهنیاتش پروژه عکاسی رو واسه خودش جلو میبره. البته تبادل نظر و یادگیری از بقیه عکاسا هم خیلی مهمه. منظورم اینه که میشه از تجربیات هر عکاسی یاد گرفت. اما در نهایت این تو هستی که تعیین میکنی کدام مسیر رو بری.
مقاله ای که در ادامه خواهی خواند، ترجمه ای از یکی از مقالات اریک کیم، عکاسی خیابانی شناخته شده ست.

عکس های خیابانی و نکته های مهم آن

 

1- فاصله کانونی ۳۵ میلی متر واسه بیشتر عکاسا بهترین انتخابه.

واسه عکاسی خیابانی فاصله کانونی ایده آل وجود نداره و با هر لنزی میشه عکس خیابانی گرفت. اما من فاصله کانونی ۳۵ میلی متری به خصوص لنز پرایم ۳۵ میلی متری رو توصیه میکنم. چون فاصله کانونی مناسبیه که میتونه بخش زیادی رو پوشش بده و هم واسه پرتره خیابانی مناسبه.
اگه پرایم باشه دیگه درگیر تغییر فاصله کانونی هم نیستی و تمرکز اصلی ات روی سوژه هست.
البته باید بگم این فاصله کانونی باعث میشه مجبور بشی تا به سوژه نزدیک تر بشی که تاثیرگذاری عکس رو چند برابر میکنه.

 

2- موقع عکاسی ال سی دی دوربین رو نگاه نکن.

بعضی ها بعد از هر عکس زل میزنن به نماییشگر دوربین تا نتیجه رو ببینن. این کار باعث شده خود من تا حالا خیلی سوژه ها و صحنه های خوب رو از دست بدم. همون چند ثانیه که صرف نگاه کردن به ای سی دی دوربین میشه میتونه باعث از دست رفتن عکس های خیلی خوبی بشه.
به عنوان یه عکاس خیابانی باید همه حواست به محیط باشه و از هر چیزی که تو رو از جریان خارج میکنه اجتناب کنی.

 

3- فاصله تا سوژه خیلی مهمه!

بر طبق تجربه من توی دو تا فاصله عکس های خیابانی خیلی خوبی میشه گرفت. یکی فاصله نزدیک حدود ۷۰ تا ۱۲۰ سانتی متری از سوژه و یکی هم فاصله زیاد حدود ۱۰-۲۰ متری. در فاصله نزدیک چهره و بدن سوژه مشخصه و عکس های عاطفی تری میشه گرفت، که مخاطب به سوژه احساس نزدیکی میکنه. چون حالت چهره و شکل اندام ها خیلی خوب حس رو منتقل میکنه.
در فاصله طولانی، سوژه به عنوان بخشی از پس زمینه و صحنه هست و جزئیات مشخص نیست که میتونه نقش یه انسان در محیط شهری رو نشون بده.

4- فاصله ۷۰ سانتی خیلی خوبه!

یکی از مهم ترین تمرین هایی که واسه کم شدن ترس و استرس در عکاسی خیابانی سراغ دارم اینه که از سوژه ها به فاصله یک دست یا حدود ۷۰ سانتی متری عکاسی کنی. واسه این کار با یه لنز واید به سوژه نزدیک شو و ازش عکاسی کن. اگه متوجه شد با لبخند ازش تشکر کن. توی این فاصله علاوه بر تاثیری که روی کاهش ترس داره، عکس های خیلی خوب و پر احساسی ساخته میشن.

 

5- با توجه به شخصیتت عکاسی کن.

وقتی شروع کردم به عکاسی خیابانی سعی داشتم مثل اساتید بزرگ عکاسی کنم. مثلا مثل هنری کارتیه برسون عکاس خیابانی و خبری بزرگ. برسون به صورت مخفیانه و یواشکی عکاسی میکرد. سعی میکرد سوژه متوجه حضورش نشه تا عکاس تاثیری روی صحنه نداشته باشه. بعد از یه مدت متوجه شدم این به خاطر شخصیت درون گرای او بوده. اما من آدم برونگرایی هستم. دوست دارم موقع عکاسی با غریبه ها هم کلام بشم و اونا رو بشناسم. دوست دارم به سوژه ام نزدیک بشم. خوب شخصیت من این جوریه. تو هم دنبال تقلید از عکاسای بزرگ نباش. روش درست روشیه که تو باهاش راحتی. با توجه به شخصیتت عکاسی کن.

 

6- توی مد (P (Program عکاسی کن.

حتما میدونی توی مد P دوربین، سرعت شاتر و عمق میدان توسط دوربین تعیین میشه. به نظر من این بهترین مد واسه عکاسی خیابانی هست. با قرار دادن ایزو روی ۱۶۰۰ و مد P، کاری که میمونه فقط اینه که دکمه شاتر رو فشار بدی. دوربین همه تنظیمات رو انجام میده. این طوری تمام حواست به صحنه ست و دیگه نمیخواد هی سرعت شاتر و دیافراگم رو تنظیم کنی. البته باید بگم این نظر شخصی منه و شاید خیلی ها قبول نداشته باشن.

 

7- ایستگاه های اتوبوس بهترین هستن.

یکی از بهترین جاهای خیابان که میشه عکس های خوبی گرفت ایستگاه های اتوبوس هستن. جایی که معمولا مملو از جمعیته. اونم مجموعه ای انسان ها با سن ها و رنگ ها و پوشش های مختلف که در کنار هم بسیار جذابن.
خود من خیلی ایستگاه های اتوبوس رو دوست دارم و معمولا توی شهرهای مختلف ازش عکاسی میکنم. گاهی حتی ایستادن کنار خیابان و روبروی ایستگاه ها هم منظره خوبی واسه عکاسی داره.

 

8- حالت های دست ها و بدن خیلی تاثیرگذارن.

وقتی تازه کار بودم یه اشتباهی که میکردم این بود که از آدم ها که دارن توی خیابان راه میرن عکس میگرفتم. اونا فقط راه میرفتن و هیچ حالت خاصی نداشتن. این باعث شده بود عکسام کسل کننده بشن. بعد به این نتیجه رسیدم که عکاسی از سوژه هایی که دارن کار خاصی با دست ها و یا بدنشون انجام میدن خیلی جالب تره. مثلا یکی که دست هاشو بالا آورده و داره به کسی توضیح میده. یا دست هاشو در مقابل افتاب گرفته. یا کسی که از داخل ماشین دست تکان میده و … . حالت خاص چهره و زاویه دست ها با بدن به عکس درام و داستان میده.

 

9- هرگز داستان پشت عکس رو برملا نکن.

اوایل کارم واسه هر عکسی توضیح مختصری مینوشتم. درباره محیط یا سوژه و … . و فکر میکردم خیلی عکس تاثیرگذارتر میشه. در حالی که این توضیح همه رازها و تصوراتی که میشه از عکس کرد رو از بین میبره. در رو به روی رویابافی مخاطب میبنده. و به نظرم باعث افت عکس میشه.
در حال حاضر من فقط زمان و مکان عکس رو در زیر عکسام مینویسم.

۲۰- سریع رد نشو!

اگه میخوای توی خیابان جلب توجه نکنی و راحت عکستو بگیری وقتی عکس گرفتی اگه دوربین رو از جلو چشات بیاری پایین و رد بشی همه میفهمن که یه عکس گرفتی. اگه میخوای جلب توجه نکنی، وقتی دوربین جلوی صورتته و عکستو گرفتی، دوربین رو نگه دار تا سوژه از مقابل دوربین رد بشه. این طوری فکر میکنه تو هنوز عکستو نگرفتی و منتظری اون شخص از کادرت رد بشه.

 

نویسنده: روابط عمومی

من یک عکاس حرفه ای هستم!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پشتیبانی سریع

در سریعترین زمان در واتساپ پاسخگو هستیم!

  • پس از پرداخت وجه، بلافاصله به صفحه دانلود هدایت می شوید. در صورت بروز هر مشکلی با ما در تماس باشید!
  • کافی است لینک صفحه عکس یا اسکرین شات و حتی کد عکس را برای ما ارسال کنید تا در اسرع وقت برایتان ارسال کنیم.
  • سال ها با افتخار در این زمینه فعالیت می کنیم و دارای نماد الکترونیکی هستیم.